- TROCHĘ SZACUNKU
- Finlandia2010
- '91
- od 14 lat
- reżyseria Pekka Karjalainen
- scenariusz Leena Virtanen
- zdjęcia Heikki Färm
- muzyka Pekka Karjalainen, Heikki Silvennoinen
- montaż Kauko Lindfors
- obsada Aapo Ahtola, Heikki Hela, Sami Helle, Outi Kero, Inkeri Kivimäki
- producenci Riikka Poulsen
- produkcja Meguru Production
- właściciel praw The Finnish Film Foundation
- nośnik 35 mm
STRESZCZENIE
Siiri to młoda kobieta (26 lat), która właśnie wyprowadza się z rodzinnego domu. Chce stać się samodzielna i marzy o MIŁOŚCI, tak, jak większość młodych kobiet. Różni ją jednak jeden czynnik: Sirii jest opóźniona w rozwoju umysłowym. Proces usamodzielniania idzie jej bardzo dobrze: mieszka w nowoczesnym internacie, nie chce pobierać zasiłku, a zamiast tego zdobywa prawdziwą pracę. W końcu zakochuje się w Santeri (31 lat). Santeri nie jest opóźniony w rozwoju. Przez chwilę rozkwita szczęście. Suski (23 lata) – koleżanka Siiri z internatu – jest opętana marzeniem o małżeństwie, ale ponieważ postępuje pochopnie, zostaje wykorzystana seksualnie. To wydarzenie, a także nieodwzajemnione uczucie Siiri do Santeri uwydatniają wszelkie skryte postawy i poglądy.
REŻYSER
Pekka Karjalainen (urodzony w 1961 r.) studiował na wydziale filmowym Uniwersytetu Sztuk i Projektowania w Helsinkach (UIAH), na którym uzyskał tytuł magistra sztuki. Pracował jako realizator dźwięku przy ponad 30 produkcjach pełnometrażowych. Wyreżyserował min. film dokumentalny „Rytm” (1991), pełnometrażowy film drogi „Hysteria” (1993), filmy telewizyjne „Pastorałka” („Pastoraali”, 1995) i „Betlejem” („Beatlehem”, 2003), a także film pełnometrażowy „Kummelin Jackpot” (2006 r.).
Filmoznawca poleca
Trochę szacunku (2010) autorstwa Pekki Karjalainena to kolejny przykład nowego kina fińskiego na naszym festiwalu. Jego reżyser to twórca już uznany i utalentowany także muzycznie (jest producentem muzycznym i reżyserem dźwięku wielu filmów), który za swój komediowy film Histeria (1993) był nominowany do Oskara w kategorii filmu nie anglojęzycznego. Jego historie mają zwykle słodko-gorzką tonację, co wydaje się być znakiem firmowym kina z tego kraju, z jednej strony ultranowoczesnego i bogatego, z drugiej – zanurzonego w tradycji wyznaczonej przez przyrodę, która, jak w całej Skandynawii, determinowała kulturę Finlandii. Dzisiaj Finowie to wciąż młode społeczeństwo, które szybko się zmodernizowało, dlatego w ich sztuce, także filmowej, widać zainteresowanie dojrzewającymi bohaterami. Taki jest też film Trochę szacunku, który przedstawia nastolatka poszukującego niezależności, w czym często, pod nieobecność (dosłowną lub symboliczną) rodziców, wydatnie pomaga rówieśnik, co często prowadzi na manowce.
Seanse
| Data, godzina | Miejsce |
|---|---|
|
Multikino Stary Browar |