Na lodzie (2011) to bodaj pierwszy film zrobiony przez reprezentanta narodu Innuitów z Alaski, Andrew Okpheaha McLeana, rozgrywający pośród tamtejszej przestrzeni oraz z udziałem innuckich aktorów niezawodowych. Utwór ten wpisuje się w nowe zjawisko w kinie światowym, jakim jest pojawienie się głosów ze strony mniejszościowych społeczności czy narodów, które dotąd nie miały szansy zaistnieć na mapie filmowego uniwersum. Zbyt często widziano je z perspektywy kolonialnej, poddając uprzedmiotowieniu i symbolicznej przemocy. Przedstawiona w Na lodzie historia jest o tyle związana z konkretną grupą etniczną, co ponadczasowa. Trzech nastolatków  bierze udział w bójce ze skutkiem śmiertelnym; pozostała przy życiu dwójka musi zmierzyć się z ciężarem tego zdarzenia, eksplorując na nowo takie pojęcia jak przyjaźń, honor i odpowiedzialność. Reżyser pokazuje także, jak w młodym pokoleniu Innuitów, bardzo mocno zamerykanizowanym, wygląda na co dzień balansowanie między własnym dziedzictwem a popkulturą, która narzuca unifikujące wzorce. Rozległy, biały pejzaż, małe, odcięte od świata miasteczko budują poczucie klaustrofobicznego osaczenia, które wzmacnia dramat sytuacji.