Oddech (2011) to debiutancki film Karla Markovicsa, aktora teatralnego i filmowego z Austrii, cieszącego się w ojczyźnie dużą renomą artystyczną. Reżyser prezentuje się w nim jako znakomity spadkobierca stylistyczny mistrza tamtejszego kina – Michaela Hanekego. Oddech cechuje, jak filmy autora Białej wstążki, powściągliwość w użyciu środków artystycznych; pokazywanie jednostek wyalienowanych, wytrąconych z obiegu społecznego; zwracanie uwagi na codzienne patologie, do których się, niestety, szybko przyzwyczajamy, traktując je właśnie jako coś powszedniego. Historia dziewiętnastolatka, porzuconego przez matkę, który dzieciństwo i młodość spędził w sierocińcach i poprawczakach, właśnie zatrudniającego się w miejskiej kostnicy, pozwala nam się zastanowić, na ile nasze losy są zdeterminowane, a na ile możemy wywalczyć sobie wolność. Dużo emocji, o których się nie mówi, ale pokazuje za pomocą obrazu, tworzy intensywny i głęboki wizerunek jednostki rozdartej między samotnością a chęcią bycia z innymi, udanie wykreowany przez młodego aktora, Thomasa Schuberta. W tle znajdujemy także obraz Austrii, jaki podsuwa nam tamtejsza sztuka (Bernhardt, Jelinek) oraz media, które jakby ukochały sobie czarny przekaz w opisie tego kraju. Czy prawdziwy? Oddech na pewno wpisuje się w krytyczny dyskurs, choć ma cele artystyczne, a nie doraźne.